

Το χέρι της ασφάλειας.
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια όμορφη μικρή πόλη, ζούσαν δύο αδέλφια που τα έλεγαν Άγγελο και Σπύρο .Αγαπούσαν πολύ να παίζουν με τους φίλους τους στην αυλή του σχολείου, αλλά πάντα ανυπομονούσαν να επιστρέψουν σπίτι τους, όπου τους περίμενε η αγαπημένη τους γιαγιά, η κυρία Ζαντι.
Η γιαγιά Ζαντι ήταν ο αγαπημένος άνθρωπος τους. Τους διάβαζε παραμύθια, τους έφτιαχνε τις πιο νόστιμες πίτες και τα συνόδευε κάθε μέρα στο σχολείο. Όμως η γιαγιά είχε έναν πολύ σημαντικό κανόνα: «Όταν περνάμε τον δρόμο, παιδιά μου, πάντα κρατάμε το χέρι κάποιου που αγαπάμε».
Ο Αγγελος δεν καταλάβαινε πάντα γιατί η γιαγιά επέμενε τόσο πολύ σε αυτόν τον κανόνα. «Είμαι μεγάλος τώρα», έλεγε. «Μπορώ να περάσω μόνος μου».
Μια μέρα, καθώς γύριζαν από το σχολείο, έφτασαν σε έναν δρόμο με πολλή κίνηση. Τα αυτοκίνητα έτρεχαν γρήγορα και οι μηχανές βούιζαν. Η γιαγιά στάθηκε στο πεζοδρόμιο και κράτησε το χέρι του Αγγελου.
«Αγγελε», του είπε, «δες προσεκτικά. Τι κάνουμε πρώτα;»
«Κοιτάμε αριστερά, δεξιά και ξανά αριστερά», απάντησε ο Άγγελος.
«Μπράβο! Και τι κάνουμε μετά;»
«Περιμένουμε να σταματήσουν τα αυτοκίνητα και περνάμε από τη διάβαση, κρατώντας το χέρι κάποιου που αγαπάμε», είπε ο Αγγελος χαμογελώντας.
Καθώς περνούσαν απέναντι, η γιαγιά του είπε: «Αγγελε, το χέρι που κρατάμε δεν είναι μόνο για να νιώθουμε ασφάλεια. Είναι και ένας τρόπος να δείχνουμε ότι φροντίζουμε ο ένας τον άλλον».
Την επόμενη μέρα, ο Άγγελος είδε τον αδελφό του, τον Σπύρο, να στέκεται φοβισμένος μπροστά σε έναν μεγάλο δρόμο. Χωρίς να το σκεφτεί, ο Αγγελος έτρεξε κοντά του, του έπιασε το χέρι και του είπε: «Μην ανησυχείς, Σπύρο. Κρατάμε το χέρι κάποιου που αγαπάμε και περνάμε μαζί».
Ο Σπύρος ένιωσε αμέσως καλύτερα. Οι δυο τους κοίταξαν αριστερά, δεξιά και ξανά αριστερά, και όταν όλα τα αυτοκίνητα σταμάτησαν, πέρασαν μαζί απέναντι.
Από τότε, ο Άγγελος και Σπύρος δεν ξέχασαν ποτέ τον κανόνα της γιαγιάς. Το χέρι κάποιου αγαπημένου δεν ήταν μόνο για ασφάλεια, αλλά και για να μοιράζεται τη ζεστασιά της αγάπης.
Κι έτσι, κάθε φορά που περνούν έναν δρόμο, τα αδερφάκια φρόντιζουν να κρατάνε το χέρι κάποιου που αγαποουν. Και ξέρετε κάτι; Αυτό έκανε την πόλη τους λίγο πιο ασφαλή και πολύ πιο ζεστή.