Κακές οδηγικές συνήθειες: Η επανάληψη του ίδιου κύκλου
Προτεραιότητα η ασφαλής οδήγηση – Όλα ξεκινούν σωστά
Ήρθε η στιγμή να δούμε από την αρχή την οδηγική μας παιδεία, ίσως και την ευρύτερη στάση μας απέναντι στην κοινωνική ευθύνη. Πώς, όμως, φτάνουμε από τη ζώνη ασφαλείας στο μαιευτήριο στις κακές οδηγικές συνήθειες;
Από το μαιευτήριο στο σπίτι με ζώνη ασφαλείας.
Η στιγμή που ένα μωρό γεννιέται είναι γεμάτη χαρά και προσδοκίες. Οι γονείς του το μεταφέρουν σπίτι με τη «φωλιά» προστασίας στο αυτοκίνητο. Δένουν τις ζώνες ασφαλείας -ευτυχώς- και μιλάνε στο τηλέφωνο για να δεχτούν ευχές:
«Σας ευχαριστούμε! Τώρα πάμε σπίτι με το μωρό. Στον δρόμο είμαστε, η κίνηση είναι αυξημένη…»
Στο πρώτο κόκκινο φανάρι βγάζουν και την πρώτη selfie στο αμάξι, χαμογελαστοί.
Το παιδί μεγαλώνει με κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς.
Το μωρό μεγαλώνει και η μεταφορά του συνεχίζεται με παρόμοιο τρόπο. Ο οδηγός μιλάει πλέον σε ανοιχτή ακρόαση—γιατί, σκέφτεται, «είναι επικίνδυνο να μιλάς χωρίς να κρατάς στιβαρά το τιμόνι.» Όχι όμως, «είναι επικίνδυνο να μιλάς, τελεία.»
Κάποια στιγμή, το παιδί παίρνει το πρώτο του ποδήλατο. Ο ενθουσιασμός μεγάλος: κράνος, βοηθητικές ρόδες, πλήρης εξοπλισμός για προστασία. Παρ’ όλα αυτά όταν μάθει να ισορροπεί, όλα αυτά ξεχνιούνται.
Από τις καλές συνήθειες στη χαλάρωση.
Αρχικά, όταν ο μεγαλύτερος της παρέας, γύρω στα 14, που μόλις πήρε δίπλωμα για 50cc και αφού του αγόρασαν οι γονείς του ένα μηχανάκι 125cc, του προτείνει: «Έλα να σε πάω σπίτι με το μηχανάκι. Κοντά είναι, δεν χρειάζεται να φορέσεις κράνος. Τίποτα δεν θα συμβεί.»
Το κράνος μένει στο σπίτι.
Το παιδί ανεβαίνει χωρίς κράνος και όταν φτάνει στο σπίτι κανείς δεν ρωτά: «Πώς επέστρεψες χωρίς κράνος;»
Αντίθετα, οι μεγάλοι κοιτάζονται με καμάρι λέγοντας: «Μεγάλωσε κι αυτό.» Από τότε στις βόλτες με τους φίλους το κράνος μένει όλο και πιο συχνά στο σπίτι. Εξάλλου, κανείς από τους φίλους δεν φοράει….
Πώς οι γονείς δίνουν το λάθος παράδειγμα.
Στα 18 του, κάποιος συγγενής το πάει σε μια αλάνα να «μάθει να οδηγεί» προτού ξεκινήσει μαθήματα στη σχολή οδηγών. Έτσι, όταν έρχεται η ώρα της εκπαίδευσης, ο γονέας δηλώνει στον δάσκαλο:
«Έχει ήδη κάνει κάποιες δοκιμές στην οδήγηση. Δεν θα ταλαιπωρηθείς. Δεν μας κάνεις κάτι καλύτερο στην τιμή;»
Μετά την απόκτηση του διπλώματος, το παιδί παραλαμβάνει το παλιό αμάξι της οικογένειας:
«Με αυτό θα μάθεις στην πόλη, μην πάθει τίποτα το καινούριο.»
Οδηγική συμπεριφορά – Πώς μεταφέρουμε τις κακές οδηγικές μας συνήθειες.
Και τώρα ο νέος οδηγεί. Περνούν τα χρόνια, αλλάζουν νόμοι, προστίθενται κανονισμοί—όπως ένα νέο πρόστιμο για λάθος διέλευση από αφύλακτη σιδηροδρομική διάβαση. Το μυαλό του άραγε θα πάει στο: «Μα καλά, γιατί να υπάρχει αφύλακτη διάβαση;»
Οδηγεί φορώντας ζώνη ασφαλείας, αλλά αν πιει μια μπύρα σκέφτεται: «Σιγά, το έκανε ο πατέρας μου τόσα χρόνια.»
Μιλάει στο τηλέφωνο με Bluetooth, γιατί το πρόβλημα είναι η ενσύρματη συσκευή. Διπλοπαρκάρει έξω από το pet shop για τροφή του κατοικιδίου και μεταφέρει το νέο πλυντήριο μόνος, ρίχνοντας τα καθίσματα για να γλιτώσει μεταφορικά.
Κι έτσι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, αν και ξεκινάμε φορώντας ζώνη ασφαλείας φεύγοντας από το μαιευτήριο, οι κακές οδηγικές συνήθειες καταλήγουν να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας.
Και πάλι από την αρχή ο ίδιος κύκλος λαθών.
Στη συνέχεια κάνει οικογένεια. Το πρώτο του παιδί θα το πάρει από το μαιευτήριο με τη φωλιά στο αυτοκίνητο, όπως είχε μεταφερθεί κι ο ίδιος. Θα μιλήσει στο τηλέφωνο καθώς επιστρέφουν: «Ναι, τώρα φτάνουμε. Είχε κίνηση.»
Μετά θα βγάλει τη δική του selfie στο κόκκινο φανάρι…
Πώς μπορούμε να σταματήσουμε τον κύκλο.
Ο φαύλος κύκλος της χαλαρής οδήγησης μπορεί να αλλάξει. Η εκπαίδευση από μικρή ηλικία -από το οικογενειακό και το σχολικό περιβάλλον- το σωστό παράδειγμα από τους γονείς και η αυστηρή τήρηση των κανόνων μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας νέας γενιάς υπεύθυνων οδηγών.